ویزای توریستی کانادا، که بعنوان ویزای اقامت موقت (Temporary Resident Visa (TRV)) نیز شناخته می‌شود، یک سند مهاجرتی است که به اتباع خارجی اجازه می‌دهد وارد کشور کانادا شوند. برای ورود به کشور کانادا، چه بعنوان دانشجو، نیروی کار موقتی یا گردشگر، باید ویزای توریستی دریافت کنید. مگر آنکه شهروند یکی از کشورهای معاف از ویزا باشید.
غالبا افراد با اهداف مختلفی برای دریافت ویزای توریستی کانادا اقدام می‌کنند. نوع این ویزا به گونه‌ای است که به دارنده آن اجازه می‌دهد 6 ماه پس از هر بار ورود به کانادا، در این کشور اقامت داشته باشد. به عبارت دیگر، گردشگری و بازدید از مراکز تاریخی، فرهنگی، هنری و طبیعت کانادا، یکی از دلایل درخواست برای دریافت این نوع ویزا است.
دلایل دیگری نظیر دیدار اعضای خانواده که در کانادا مشغول به کار، تحصیل و یا زندگی هستند، همراهی فرزند به عنوان سرپرست در مدت زمان تحصیل در کانادا، حضور در دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت، جستجو برای کار، ترانزیت از کانادا برای مقاصد دیگر، دریافت خدمات درمانی و موارد مشابه، از اصلی‌ترین دلایلی هستند که فرد بابت آنها درخواست ویزای توریستی کانادا می‌نماید.
هرکسی که قصد ورود به کشور کانادا را دارد و شهروند کانادا یا دارنده مجوز اقامت دائم نیست یا شهروند یکی از کشورهای معاف از ویزا نیست، باید ویزای توریستی دریافت کند. افرادی که اقامت دائم کانادا را دارند، حتی اگر مدت زمان اقامت دائم مجاز آنها به پایان رسیده باشد، نمی‌توانند برای ویزای توریستی اپلای کنند. این افراد باید برای سند مسافرتی اقامت دائم (PRTD) درخواست دهند.
شهروندان کانادا، و افراد دارای تابعیت دوگانه، نیز نمی‌توانند برای ویزای توریستی اقدام کنند. این افراد با پاسپورت معتبر کانادایی باید وارد کشور شوند. اگر به منظور ترانزیت از کانادا یا برای راه‌اندازی کسب‌وکار وارد این کشور می‌شوید، نه بعنوان یک نیروی کار خارجی موقت، باید برای ویزای بازدید تجاری کانادا درخواست دهید.
برای دریافت ویزای توریستی کانادا، باید یک سری شرایط اساسی را داشته باشید. شما باید:
بعضی از افراد صلاحیت ورود به کانادا را ندارند، به این معنی که اجازه ندارند وارد این کشور شوند. شما بنا به دلایل متفاوتی، ممکن است جزء افراد غیر مجاز در نظر گرفته شوید، شامل ارتکاب موارد زیر:
اگر قرار است فرزند زیر 18 ساله‌تان، همراه با شما، با فرد دیگری یا به تنهایی وارد کانادا شود، شرایط و قوانین مربوط به آن را بررسی کنید.
ویزای توریستی کانادا دو نوع است: ویزاهای یکبار ورود (single entry) و ویزاهایی برای ورود چندگانه (مالتیپل، مولتی یا multiple entry). ویزای یکبار ورود، به اتباع خارجی فقط اجازه یک بار ورود به کشور کانادا را می‌دهد. ویزای مولتی، به دارنده این ویزا اجازه می‌دهد تا زمان اعتبار ویزا، به تعداد دفعات دلخواه به این کشور وارد یا از آن خارج شود.
نیازی نیست در هنگام اپلای، نوع ویزا را انتخاب کنید. تمامی متقاضیان بصورت پیش‌فرض برای ویزای مولتی کانادا در نظر گرفته می‌شوند و فقط تحت شرایط خاصی، ویزای یکبار ورود برای آنها صادر می‌گردد.
ویزای توریستی مولتی به دارنده اجازه می‌دهد هر بار به مدت شش ماه، به تعداد دفعات دلخواه تا زمان اعتبار ویزا، به کانادا سفر کند. این نوع از ویزا می‌تواند تا 10 سال اعتبار داشته باشد، ولی طول مدت اعتبار آن به تشخیص افسر صادرکننده ویزا بستگی دارد. اگر نوع دیگری از اسناد مرتبط با وضعیت قانونی، مانند مجوز تحصیل یا مجوز کار داشته باشید، و معاف از ویزا نباشید، برای شما بطور خودکار ویزای توریستی صادر می‌شود که به شما اجازه ورود به کانادا و دریافت مجوز را می‌دهد.
معمولا، این نوع ویزا بصورت مولتی صادر می‌گردد. اگر در طول دوره تحصیل یا کار موقت، تصمیم بگیرید بطور موقت از کانادا خارج شوید، تا زمانی که مجوز و ویزای شما هر دو دارای اعتبار باشند، برای ورود مجدد به این کشور نیازی به درخواست ویزای جدید نخواهید داشت.
این نوع ویزا، در درجه اول به شما اجازه ورود به کانادا را می‌دهد. با این ویزا می‌توانید به هر جایی در داخل خاک کانادا سفر کنید. ویزای توریستی برای دوره‌های شش ماهه صادر می‌شود.
اگر کانادا مقصد نهایی شما نیست ولی مجبور هستید از طریق عبور از این کشور به مقصد خود بروید، باید ویزای توریستی کانادا دریافت کنید.
با اینکه ویزای توریستی بعنوان ابزاری برای یافتن کار در کانادا تلقی نمی‌شود، ولی دارندگان ویزای توریستی کانادا، صراحتا از جستجو برای یافتن کار در این کشور منع نشده اند. در واقع، کارفرماهای کانادایی ترجیح می‌دهند پیش از استخدام کارمند جدید با آنها بصورت حضوری ملاقات داشته باشند. اما اگر تصمیم دارید با ویزای توریستی در کانادا به دنبال کار بگردید، نکات زیر را در ذهن داشته باشید:
معمولا، برای اینکه صلاحیت تحصیل در کانادا را داشته باشید، باید مجوز تحصیل دریافت کنید. ولی تحت شرایط زیر، در موارد نادری می‌توانید با ویزای توریستی در این کشور به تحصیل بپردازید:
ویزاهای توریستی برای یک دوره شش‌ماهه صادر می‌شوند. با اینحال، اگر قصد اقامت در کشور تا پیش از اعتبار اولیه ویزا را داشته باشید، می‌توانید برای تمدید اقدام کنید. افسر اداره مهاجرت، در مورد صدور یا عدم صدور مجوز تمدید و مدت اعتبار این تمدید تصمیم‌گیری خواهد کرد.
بطور کلی برای کار در کانادا احتیاج به مجوز کار دارید، ولی می‌توانید با ویزای توریستی برخی فعالیت‌های تجاری را انجام دهید، مشروط بر آنکه بطور مستقیم وارد بازار کار کانادا نشوید. بعنوان مثال:
ویزای توریستی، اجازه ورود به کانادا را به شما می‌دهد. دارنده این ویزا، وضعیت قانونی موقت در این کشور خواهد داشت.
برای کار در کانادا، احتیاج به مجوز کار معتبر دارید. ویزای توریستی به شما اجازه کار در این کشور را نمی‌دهد. بنابراین باید از انجام فعالیت‌های تجاری که منجر به ورود مستقیم شما به بازار کار کانادا می‌شود، اجتناب کنید.
با اینکه می‌توانید با ویزای توریستی در کانادا به دنبال کار بگردید، نمی‌توانید برای اجازه کار در این کشور، از داخل کانادا اقدام کنید. در اینصورت باید به کشور محل اقامت خود یا کشور مبدا بازگردید و برای اجازه کار در کانادا اقدام کنید.
تحت شرایط خاصی، با ویزای توریستی کانادا می‌توانید در کشور به تحصیل بپردازید. در تمامی موارد دیگر، باید برای تحصیل قانونی در کانادا، مجوز تحصیل دریافت کنید.
با ویزای توریستی نمی‌توانید از داخل کانادا برای اجازه تحصیل اقدام کنید. باید پس از بازگشت به کشور خودتان، فرآیند دریافت ویزای تحصیلی را آغاز کنید. فقط افرادی که عضوی از خانواده‌شان دارای ویزای تحصیلی یا اجازه کار معتبر در کانادا باشد، می‌توانند برای اجازه تحصیل در کانادا، از داخل خاک این کشور اقدام کنند.
کنسولگری کانادا، در مورد مدت زمان ویزای توریستی بصورت موردی تصمیم‌گیری می‌کند. در موارد زیادی، ویزا فقط برای چارچوب زمانی سفر به کانادا صادر می‌شود، همچنین مواردی نیز وجود دارد که تا پایان مدت اعتبار پاسپورت، برای شما ویزا صادر می‌شود. این موضوع به متقاعدشدن افسر مهاجرت در خصوص تمایل شما برای بازگشت به کشورتان بستگی دارد.
علیرغم مدت اعتبار ویزای توریستی کانادا، شما اجازه ندارید در هر بار ورود برای بیش از 6 ماه در کشور اقامت داشته باشید. بنابراین، بعد از شش ماه باید به کشور خودتان بازگردید، مدتی در آنجا بمانید و مجددا برای 6 ماه دیگر به کانادا بروید.
برای درخواست ویزای توریستی کانادا باید مدارک زیر را ارائه دهید:
تمامی اسناد و مدارکی که به زبان‌هایی غیر از انگلیسی و فرانسوی هستند، باید ترجمه شوند.
برای شروع درخواست ویزای توریستی کانادا، بعنوان متقاضی چندین فرم را باید پر کنید و مراحل گوناگونی را انجام دهید. در اینجا، مراحل درخواست ویزای توریستی کانادا را توضیح می‌دهیم:
مدت زمان بررسی درخواست ویزای توریستی کانادا، بر اساس کشور مبدا متفاوت خواهد بود. برای متقاضیانی که از داخل کشور ایران برای ویزای توریستی کانادا اقدام می‌کنند، مدت زمان برآوردشده برای بررسی و صدور ویزای توریستی، حدودا 67 روز تعیین شده است. در طول پروسه بررسی اپلیکیشن ویزا، باید اطلاعات بیومتریک خود (شامل انگشت‌نگاری و عکس) را ارائه دهید.
زمان بررسی درخواست، دربرگیرنده مدت زمان ارسال اپلیکیشن بین یک مرکز ویزا و اداره مهاجرت کانادا نخواهد بود. همچنین، زمان مورد نیاز برای ارائه اطلاعات بیومتریک نیز در این زمان تخمینی گنجانده نشده است.
اپلیکیشن‌فی برای هر درخواست ویزای توریستی برابر با 100 دلار کانادا است. اگر لازم باشد اطلاعات بیومتریک خود را نیز ارائه دهید، باید مبلغ دیگری برابر با 85 دلار کانادا نیز پرداخت کنید. بنابراین، درخواست ویزای توریستی کانادا، در مجموع 185 دلار کانادا هزینه در بر خواهد داشت.
طبق قانون کانادا، افسر اداره مهاجرت در هنگام تصمیم‌گیری در مورد یک درخواست ویزا، باید دلایل اتخاذ آن تصمیم را بصورت مستند اعلام کند. شما می‌توانید برای اطلاع از دلایل رد ویزا و دریافت اطلاعات بیشتر در این خصوص، یک درخواست ارسال کنید. با در اختیارداشتن نوت‌های پرونده مهاجرتی کانادا (GCMS notes)، می‌توانید تغییرات لازم را در موارد ارسالی برای درخواست ویزا اعمال کنید و شانس پذیرش درخواست ویزای خود را افزایش دهید.
متداول‌ترین دلیل رد درخواست ویزای توریستی کانادا (TRV)، ناموفق بودن در احراز شرایط مربوط به Section 179(b) از قانون حمایت از مهاجرت و پناهندگی (IRPR) است.
بر اساس Section 179(b) از IRPR:
179. صدور – یک افسر مهاجرتی باید یک ویزای اقامت موقت برای یک تبعه خارجی صادر کند، در صورتی که پس از تحقیقات و بررسی‌ها مشخص شود که این فرد اتباع خارجی،
(b) در پایان مدت زمان اعتبار ویزا مشخص شده در Division 2، کانادا را ترک خواهد کرد. [شرایط اقامت موقت]
ردشدن ویزا بر اساس سابقه سفر، وضعیت پیچیده و دشواری است. ولی می‌توان با یک درخواست جدید آن را رفع کرد. اگر یک متقاضی تا پیش از درخواست ویزا، هرگز از کشور خود خارج نشده باشد یا به ندرت به کشورهای دیگر سفر کرده باشد، IRCC بر اساس سابقه سفر درخواست وی را رد می‌کند. گاهی اگر یک متقاضی سابقه سفر بسیار گسترده‌ای داشته باشد، نیز منجر به رد درخواست ویزا می‌شود. «فقدان سابقه سفر» را می‌توان با سفر به سایر کشورها و اثبات آن در درخواست بعدی، از بین برد.
رد درخواست ویزا به دلیل هدف از سفر به کانادا، کمی دشوار است، زیرا یک دلیل اختیاری و بر اساس صلاحدید افسر مهاجرت است. گاهی این دلیل برای ریجکت ویزای توریستی کانادا، زمانی ارائه می‌شود که متقاضی دلایل واضح و روشن برای سفر به کانادا ارائه نداده است. مثلا، اگر متقاضی دلیل سفر خود را ملاقات با یک دوست عنوان کرده باشد، این دلیل مبهم است و افسر مهاجرت می‌تواند در مورد آن دچار تردید شود.
ولی، مثلا اگر متقاضی دلیل سفر خود را ملاقات با دوستی بیان کند که قصد برگزاری مراسم ازدواج در آبشار نیاگارا را دارد و یک کپی از کارت دعوت عروسی را نیز ارائه دهد، روش بهتری برای ارائه دلیل سفر و نیاز به ویزای توریستی کانادا است.
رد درخواست ویزا بر اساس پیوندهای خانوادگی متقاضی، در کانادا یا در کشور محل اقامت یا هر دو، بسیار متداول است. اگر اعضای خانواده متقاضی در کانادا اقامت داشته باشند، این موضوع به ضرر متقاضی خواهد بود. زیرا ممکل است دلیلی برای عدم تمایل به بازگشت به کشور پس از اتمام سفر به نظر برسد. مثلا، اگر متقاضی برای دیدن همسرش به کانادا برود و تمامی اعضای خانواده‌اش در کشور مبدا اقامت داشته باشند، در اینصورت لازم است تا در مورد ماهیت وابستگی‌های متقاضی در کانادا و کشور مبدا اطلاعات بیشتری ارائه شود.
برای ارسال یک درخواست برای ویزا جهت ورود به کشور کانادا، متقاضی طبق قانون باید در کشور مبدا و در هنگام ارائه درخواست ویزا، باید دارای وضعیت اقامتی قانونی باشد. علاوه بر این، متقاضی باید همچنین برای حداقل زمان مشخص‌شده‌ای در آن کشور اقامت داشته باشد، در غیر اینصورت درخواست ویزا رد می‌شود. اثبات کافی در مورد وضعیت قانونی متقاضی در کشور محل اقامت در هنگام ارائه درخواست، باید در هنگام درخواست ویزای کانادا ارائه شود در غیر اینصورت درخواست ایشان رد خواهد شد.
برای یک متقاضی ویزای توریستی کانادا، اثبات در اختیارداشتن پول کافی برای سفر به کانادا بسیار بااهمیت است. در یک در خواست ویزا، باید ثابت کنید که:
شایان ذکر است که «دارایی‌های شخصی و وضعیت مالی» مربوط به سرمایه‌ای است که فرد متقاضی ویزا در اختیار دارد، نه شخص دعوت‌کننده در کشور کانادا. در هنگام درخواست برای ویزای کانادا، باید اطلاعات مالی و اسناد مربوط به شهروند کانادا یا فردی که اقامت دائم این کشور را دارد و شهروند خارجی را برای بازدید به کانادا دعوت کرده است، ارائه شود. با این حال، اطلاعات مربوط به وضعیت مالی فرد متقاضی نیز باید ارائه شود.
از آنجایی‌که متقاضیان ویزای کانادا باید نشان دهند که به پول کافی برای مدیریت هزینه‌های سفر به کانادا دسترسی دارند، اثبات محل کسب چنین پولی نیز دارای اهمیت است. قطعا بهترین روش برای نشان‌دادن منبع کسب سرمایه آن است که اثبات کنند مشغول به کار هستند. اگر متقاضی در هنگام درخواست ویزا بیکار باشد، احتمال رد ویزای کانادا برای او بالاتر می‌رود.
داشتن یک شغل در کشور مبدا، محکم‌ترین پیوند متقاضی برای نشان‌دادن وابستگی به کشور محل اقامت و اثبات بازگشت به کشور پس از اتمام سفر به کانادا محسوب می‌شود.
اشتغال بصورت خویش‌فرما و تحصیل تمام‌وقت نیز دلایل محکمی برای بازگشت از کانادا هستند.
توریست‌هایی که وارد کانادا می‌شوند، می‌توانند نهایتا تا 6 ماه در این کشور اقامت داشته باشند، مگر آنکه آژانس خدمات مرزی کانادا در هنگام ورود آنان جور دیگری تصمیم بگیرد. از این رو، بیشتر مردم فکر می‌کنند که باید در فرم درخواست ویزا، مدت زمان اقامت پیشنهادی را «6 ماه» قید می‌کنند. با این حال، طول مدت زمان اقامت پیشنهادی، یکی از دلایل متداول برای رد ویزای توریستی کانادا محسوب می‌شود. درخواست بیشترین زمان مجاز اقامت در کانادا توسط توریست‌ها، معمولا از نظر افسر مهاجرت منطقی نیست و اینطور به نظر می‌رسد که متقاضی قصد ترک کانادا را ندارد.
همانطورکه در بالا گفتیم، اسناد مالی متقاضی مهم‌ترین بخش درخواست ویزای کانادا تلقی می‌شود. متقاضیان ویزا باید نشان دهند که نه تنها پول کافی برای پرداخت هزینه سفر به کانادا را دارند، بلکه برای اثبات داشتن منبع درآمد، باید اثبات کنند مشغول به کار هستند. اگر نرخ بیکاری در کشور محل اقامت متقاضی ویزا بالا باشد، می‌تواند بر روی درخواست ویزای او تاثیر منفی داشته باشد.
اگر افسر مهاجرت بر این عقیده باشد که متقاضی در نتیجه سفر به کانادا، ممکن است شغل خود را از دست بدهد، یا اگر دارای شغل نیست و شانس پیداکردن شغل جدیدی را ندارد، «چشم‌انداز شغلی در کشور محل اقامت» بعنوان دلیل رد درخواست ویزا مطرح می‌شود.
اگر افسر مهاجرت متقاعد نشود که متقاضی پول کافی برای سفر به کانادا با هدف ذکرشده در فرم درخواست ویزای خود را دارد، نمی‌تواند برای او ویزا صادر کند. او همچنین اگر بر این عقیده باشد که متقاضی به پول کافی برای ترک کانادا و بازگشت به کشور مبدا را ندارد، نمی‌تواند اجازه صدور ویزا را بدهد. اگر هدف از سفر به کانادا، بطور منطقی نیازمند سرمایه‌ای بیش از آنچه متقاضی اعلام کرده، باشد، نیز دلیلی برای رد درخواست ویزا خواهد بود.
یک متقاضی برای ویزای کانادا باید اثبات کند که همه شرایط لازم برای صدور ویزا را دارد و مسئولیت اثبات این شرایط بر عهده متقاضی است نه اداره مهاجرت کانادا. اگر متقاضی اعلام کند که به میزان خاصی از پول دسترسی دارد، یا میزبان کانادایی او به سرمایه نیاز برای حمایت از اپلیکیشن ویزای او را دارد، در اینصورت باید تمامی این موارد را با ارائه مستندات کافی به اثبات برساند. اگر متقاضی نتواند اسناد کافی برای اثبات گفته‌ها و ادعاهایش ارائه دهد، درخواست ویزای او ریجکت می‌شود.
در مواقعی که IRCC بر این عقیده باشد که اسناد و مدارک ارائه‌شده توسط متقاضی اصل نیستند، بر اساس Section 40 از قانون حمایت از مهاجرت و پناهندگی در خصوص جعل، خود به تنهایی دلیل کافی برای رد درخواست ویزا محسوب می‌شود. اگر IRCC تشخیص دهد که یک متقاضی برای هر یک از انواع ویزاهای کانادا، در خصوص ارائه اسناد و مدارک مرتکب جعل یا اظهارات خلاف واقع شده است، او را برای مدت زمان مشخصی از ورود به کانادا منع خواهد کرد و هر درخواستی در حوزه مهاجرت از سوی وی، با بدبینی و تردید بررسی خواهد گردید.
حتی اگر درخواست ویزای شما توسط IRCC رد شد، باز هم می‌توانید یک درخواست جدید ارسال کنید.
با این حال، اگر استراتژی خود را تغییر ندهید و دغدغه‌های افسر مهاجرت که در نامه ریجکتی شما قید شده را در نظر نگیرید، درخواست جدید ویزای شما نیز رد خواهد شد.
اگر توضیحات کامل افسر مهاجرت را دریافت کردید، می‌توانید از دلیل اصلی و واقعی ردشدن درخواست ویزای خود مطلع شوید و از اطلاعات ارائه‌شده برای ارسال یک درخواست ویزای جدید با شانس پذیرش بالاتر استفاده کنید.